Hoe het begon
In 2019 wordt in Hoorn, in het kader van ¨Het Jaar van de Gouden Eeuw¨, en de integratie van de Nederlands – Indische mensen in Nederland in de Oosterkerk te Hoorn op 7 april van 14.00 uur tot 18.00 uur voor de eerste keer een Kumpulan Adoe Adoe gehouden. De Nederlands Indische gemeenschap moest na de capitulatie van Japan een nieuw leven opbouwen. Super gezellig, die Indo party’s uit de vroegere jaren 50, 60, jong en oud bij elkaar om lekker te eten, te dansen en je senang te voelen.
Het initiatief komt van een Indische jongen, een goede zeventiger, die vindt dat er voor die leeftijd toch te weinig leuke party’s zijn. Waar je live muziek kan horen en waar je lekker kunt eten net als vroeger de tijd van Tempo Doeloe. Adoe Adoe fuif is een samenkomst voor Indo’s en blanda’s (Hollanders).
In de 50ties en 60ties van de vorige eeuw kwamen de Indo’s naar Nederland en brachten zo ook de Indische cultuur mee. Zoals de Indische rijst tafel, Rock muziek en gemoedelijkheid. De Hollander leerde in die tijd saté met pindasaus eten (wat de boer niet weet, moet die niet) en Indo patat met mayonaise, stamppot en boerenkool enz.
Het was ook de tijd dat de rock bandjes als paddenstoelen uit de grond schoten en de Indo Rock een feit werd. Ik weet nog dat ik in Amsterdam lid was van een Indo vereniging waar je eerst door een ballotage commissie moest verschijnen om voorgedragen te worden door minimaal twee leden en je moest een voorbeeldig gedrag hebben. Deze club heette Vita Nova en iedere maand was er een groot feest met 2 of 3 bandjes en natuurlijk lekker eten. Al gauw waren er ook Hollanders lid van de club want zoiets hadden ze nog nooit meegemaakt. Jiven (want Rock and Roll) mocht je in die tijd niet over spreken want dat werd geassocieerd met Nozems op buikschuivers. Het Adoe Adoe fuif wordt opgeluisterd door een Indo Rock band, de tijd in de pauze van deze rock band werd opgevuld met een Balinese dans groep, angkloen-, gamelan- en/of country muziek. En lekker makan makan.
Ik ben dan wel in Surabaya geboren, maar verder opgegroeid en getogen in Amsterdam West-Slotermeer. Naast ons woonde ook een Indofamilie en mijn buurjongens waren ook muzikaal en speelden iedere avond op de gitaar of ukelele. Tevens waren zij ook een beetje technisch en voor die tijd ook hun tijd ver vooruit door een audio netwerk aan te leggen met verouderde legerveldtelefoons; zodoende konden ik en mijn broer de vorderingen horen die mijn buurjongens maakten in en met de muziek. Ze speelden voor die tijd ook Hill Billy muziek nu heet dat Country and Folk muziek. Een liedje dat mij is bijgebleven is Fraulein van Chris Howland (zie zijkolom) en Send me the pillow where you dream on. De nieuwe liedjes hoorden wij via Radio Luxemburg ¨Station of the Stars¨. Met de Mexicaanse hond op de achtergrond. Als Indo zochten wij altijd de plaatsen op waar muziek werd gemaakt en gedanst. En dat vonden wij uit eindelijk bij de San Francisco Bar op de Zeedijk. Mijn buurjongens ontmoetten daar lotgenoten in de muziek en zijn toen zelf een bandje begonnen. Ook bij de Showboot in Zaandam was een gelegenheid waar veel Indo’s en Molukkers bij elkaar kwamen om lekker te Jiven. Dat heeft uiteindelijk geresulteerd in de ¨Black Arrows¨. De andere buurjongen uit de straat is drummer geworden bij ¨Short 66¨ En nu wij ouder worden en tijd genoeg hebben om over ons leven na te denken, komen deze herinneringen weer op en verlangen wij weer naar de tijd die ons gevormd heeft in onze jeugd. Dus willen wij ¨Rammee¨, zoals Jan Akkerman eens vertelde in een radio interview. Laat de gitaren gillen en de snaren trillen! Kom op mijn (onze) Adoe Adoe fuif. En ga heerlijk uit je dak en voel je senang!
Voor verdere informatie kunt u contact op nemen met: Franklin Bieri 06 83351218, voorzitter@acaravitanova.nl.
Naar boven >
Home >